Tελετή 2 Ιουνίου 2013

Την Κυριακή 2 Ιουνίου 2013 στον χώρο του μνημείου για τους εκτελεσμένους αγωνιστές κατά την περίοδο της Κατοχής και του Εμφυλίου μέσα στον περίβολο του Νοσοκομείου «η Σωτηρία» έγινε η καθιερωμένη τελετή τιμής και μνήμης. Με την παρουσία πολλών συγγενών πρώτης και δεύτερης γενιάς  και συγκρατούμενων ανδρών και γυναικών των αγωνιστών παρουσία εκπροσώπων κοινοβουλευτικών κομμάτων, δημάρχων δήμων Ζωγράφου, Καισαριανής και δημοτικών συμβούλων αυτών, εκπροσώπων του Νοσοκομείου «η Σωτηρία» Διοίκησης και εργαζομένων, έγινε η εκφώνηση των ονομάτων των εκτελεσμένων και όλοι καταθέσανε τα εκατοντάδες κόκκινα  γαρύφαλλα στα γραμμένα στο ατσάλι ονόματα των αδικοχαμένων αγωνιστών. Ο «Αττικός Τύμβος» ευχαριστεί όλους όσοι τίμησαν με την παρουσία τους την εκδήλωση καθώς επίσης και τους όποιους δημοσιογράφους ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση.

            Εισαγωγικό σημείωμα
της προέδρου του «Αττικού Τύμβου» κ. Ξανθίππης Παπαναστασίου – Πατμανίδου.
Ποιο μήνυμα στέλνουν τα μάτια μέσα από το τελευταίο ανοιγοκλείσιμο την ώρα της εκτέλεσης πριν την οριστική αναχώρηση; Υποθέτω ότι έχουν διαφορετικό στόχο και προορισμό για τον καθένα, όμως όλοι διεκδικούν μια θέση στη μνήμη για να αισθάνονται ότι δεν πήγε χαμένη η θυσία τους. Για να μην διαγραφεί η γενναία  πράξη της διάσωσης της αξιοπρέπειάς τους.
Διάβασα κάπου ότι Θεός κατά τους βυζαντινούς είναι το μη ισόρροπον μέγεθος Και η εξής εικόνα εκτέλεσης ζωγραφίστηκε στα μάτια μου. Υπολόγισε το ύψος των στρατιωτών και τη θέση των όπλων. Σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών και σήκωσε ψηλά τα λιγνά του χέρια. Πρέπει να φτάσω στο ύψος της ριπής, είπε στους διπλανούς του. Θέλω να γίνω κι εγώ Θεός όπως κι εσείς.
Ταιριάζει στον Ανδρέα Λυκουρίνο, που εκτελέστηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 1944 από τους Γερμανούς στα 14 χρόνια του, αφού από τα 10 του μπήκε σε ένα ακατανόητο  για την ηλικία του αγώνα αντίστασης και έμεινε στην αθανασία με την θυσία του.
          Πολλά παιδιά και έφηβοι μπήκαν με το θάρρος και την τόλμη της νιότης στον άνισο ουσιαστικά αγώνα κατά των κατακτητών και έγραψαν με τις πράξεις τους σελίδες αδιανόητου ηρωισμού και πάρα πολλοί πλήρωσαν με τη ζωή τους την απόφαση τους αυτή. Κάποιων από αυτά τα κορμάκια τους έμειναν άταφα πεταμένα σε ρεματιές χτυπημένα από σκοτεινές δυνάμεις συνεργατών των κατακτητών και άλλων χτυπήθηκαν από επίσημες κυβερνητικές δυνάμεις καταστολής κάθε αντίστασης, όπως ο 16χρονος Κάντζος Δημήτριος εκτελεσμένος το  Νοέμβριο του 1947 γραμμένος σε αυτό το ατσάλινο βιβλίο από τους πρώτους επίσημα εκτελεσμένους στο «Γουδή».
 Σε δύσκολους καιρούς αντιστέκονται όλες οι υγιείς δυνάμεις αδιακρίτως ηλικίας η θέσης ταξικής η πνευματικής γιατί ο καθένας έχει να δώσει το δικό του μερτικό και η συσπείρωση είναι επιβεβλημένη. Όπως άλλοτε και τώρα με προπομπούς τους θαρραλέους νέους και αρωγούς τους έμπειρους μεγαλύτερους πολίτες θα πρέπει να περιφρουρηθεί η Αξιοπρέπεια της πατρίδας μας και των πολιτών της θωρακίζοντας την Δημοκρατία με τα κατάλληλα μέσα προφύλαξής της.
 Για την εθνική Αντίσταση τα τελευταία χρόνια γράφονται αρκετά  και ερευνώνται κάποιες πτυχές που δεν ήταν επιτρεπτή η προσέγγισή τους βασισμένες κυρίως σε προσωπικές μαρτυρίες των ελάχιστων επιζώντων πια αγωνιστών που έλαβαν μέρος στον εθνικό αγώνα αντίστασης.
 Αυτή χρονιά  δίνεται ο λόγος σε μία νέα γυναίκα  την κ. Κατερίνα Μπαλκούρα δημοσιογράφο, πτυχιούχο Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής μαθήτρια του  κ. Φλάϊσερ να μας σκιαγραφήσει από μια τελείως διαφορετική γενιά πως διαμορφώθηκαν οι αγώνες στην συνείδηση των νέων  στην σύγχρονη εποχή.